Aktualności
Światowy dzień walki z cukrzycą 14.11.17r.
W Kole Miejsko – Powiatowym Dzieci, Młodzieży i Dorosłych w Olsztynie Światowy Dzień Walki z Cukrzycą obchodzono w jednej z Olsztyńskich kawiarni w Koronie. W spotkaniu wzięło udział około 50 osób, byli goście z Miłomłyna i Olsztynka. W trakcje obchodów poczęstowano nas przepyszną ponczówką była kawa, herbata. Otrzymaliśmy drobne słodkie upominki. Pani Prezes Iwona Skrodzka przedstawiła nam ciekawe fakty związane z obchodzonym świętem. Mieliśmy też okazje zapoznać się z historią powstania i powołania PSD.
Z okazji dzisiejszego święta Światowego Dnia Walki z Cukrzycą składamy wszystkim członkom i sympatykom Stowarzyszenia, wszystkim diabetykom i ich rodzinom dużo zdrowia i wytrwałości w zaprzyjaźnieniu się z tą jakże podstępną chorobą, która nie boli a podstępnie zabiera nam zdrowie, wyrównanych cukrów jak najmniej powikłań, przede wszystkim systematyczności. Wszystkiego naj, naj lepszego.
Światowy Dzień Walki z Cukrzycą, organizowany przez Międzynarodową Federację ds. Cukrzycy przy wsparciu Światowej Organizacji Zdrowia, jest ogólnoświatową akcją poświęconą tematowi cukrzycy. Obchodzony jest każdego roku w dniu 14 listopada. Właśnie tego dnia w 1891 r. urodził się Frederick Banting, który wraz Charles’em Best, jako pierwszy spisał swoje przemyślenia, które przyczyniły się do odkrycia insuliny i opatentowania jej w 1922 roku.
Frederick Banting to kanadyjski fizjolog, który urodził się 14 listopada 1891 roku. Był lekarzem, który w czasie I wojny światowej służył w kanadyjskim korpusie medycznym. Później niezwykle przyczynił się do rozwoju medycyny i walki z cukrzycą.
Pięć najważniejszych faktów dotyczących Fredericka Banting
– W 1922 roku Frederick Banting z asystentem Charlesem Bestem odkrył insulinę, która okazała się przełomowym odkryciem w leczeniu cukrzycy.
– Już w 1923 roku za swoje niezwykłe dokonanie i odkrycie insuliny Banting otrzymał Nagrodę Nobla.
– Naukowiec w 1934 roku otrzymał tytuł szlachecki Sir z rąk króla Anglii Jerzego V
– Frederick Banting zginął w wypadku lotniczym w trakcie lotu do Anglii. Samolot, którym podróżował, rozbił się na Nowej Fundlandii.
– W 2004 roku w rankingu plebiscytowym Wielkich Kanadyjczyków Frederick Banting zajął 4. miejsce.
Tekst zapożyczony ze strony: http://www.eska.pl/news/frederick_banting_-_kto_to_5_zaskakujacych_faktow/136070
Odkrycie insuliny w roku 1921 spowodowało, że śmiertelna do tej pory choroba – cukrzyca insulinozależna, stała się chorobą przewlekłą. Frederick Banting, który swoim odkryciem odmienił losy diabetyków na całym świecie, zasłużył zarówno na Nagrodę Nobla, jak i na to, by Światowy Dzień Walki z Cukrzycą obchodzony był w rocznicę jego urodzin. Patrząc na 14 listopada przez pryzmat odkrycia insuliny jest to niewątpliwie radosne wydarzenie, wręcz święto dla osób, których trzustka nie wydziela tego niezbędnego do życia hormonu.
Ale 14. listopada ma też inny wymiar, który dobrze oddaje polska nazwa – Dzień Walki z Cukrzycą. Dzisiaj bardziej palącym problemem staje się, bowiem cukrzyca typu 2, choroba uznawana za epidemię XXI wieku. Choroba trudna w leczeniu, kosztowna, prowadząca do rozwoju powikłań w obrębie całego organizmu, ale co najważniejsze, choroba, na którą mamy wpływ. Naszym zadaniem na 14. listopada jest mówić głośno o konieczności profilaktyki cukrzycy typu 2., o konieczności badań kontrolnych, wreszcie o konieczności uznania cukrzycy za jeden z głównych problemów zdrowotnych naszych czasów. Musimy nadać tej chorobie należną jej rangę i systemowo z nią walczyć. Bo niestety, jak pokazują statystyki polskie i światowe, coraz bardziej wymyka się nam ona spod kontroli.”
Tekst zapożyczony ze strony PSD Zarządu Głównego:
Rys historyczny PSD
W latach 50-tych XX-ego wieku zaczęły powstawać pierwsze kluby pacjentów przy przychodniach i poradniach przeciwcukrzycowych. Grupy osób dotkniętych cukrzycą spotykały się, aby w zespołach lepiej poznawać jej uwarunkowania, zasady leczenia i zapobiegania wielu groźnym powikłaniom prowadzącym m.in. do utraty wzroku, schorzeń nerek, uszkodzeń nerwów i amputacji kończyn dolnych.
Uczono się stosowania, na co dzień diety, zapobiegania powstawaniu hipo- i hiperglikemii oraz kwaśnicy ketonowej. Mijały lata, przybywało diabetyków i wobec braku formalnych uwarunkowań prawnych wszystko kończyło się na Polaków rozmowach.
Początek lat 80-tych przyniósł nowe impulsy organizacyjne. W stanie wojennym w Bydgoszczy grupa inicjatywna w dniu 19 czerwca 1981 roku zarejestrowała Stowarzyszenie zrzeszające osoby chore na cukrzycę, które aktualnie występuje pod nazwą Polskie Stowarzyszenie Diabetyków.
Dziś Stowarzyszenie zrzesza ponad 100 000 członków zarejestrowanych w około 500 kołach terenowych.
Największe osiągnięcia Stowarzyszenia w okresie ponad 35-letniej działalności to:
– wywalczenie wysokiego standardu leczenia cukrzycy, głównie dzięki powołaniu sieci przychodni diabetologicznych i powszechne wprowadzenie automatów PEN do wstrzykiwania insuliny;
– objęcie edukacją rzeszy ok. 120 000 osób rocznie dotkniętych cukrzycą wraz z członkami ich rodzin;
– wyposażenie diabetyków w glukometry w ilości ok. 60 000 sztuk;
– zorganizowanie turnusów rehabilitacyjno-edukacyjnych dla ponad 20 000 osób dorosłych i dla ok. 4 000 dzieci i młodzieży;
– wyposażenie przychodni w osiem urządzeń laserowych do leczenia dna oka;
– wydanie czasopisma dla chorych na cukrzycę „Diabetyk” i „Biuletynu Informacyjnego Cukrzyca” dla działaczy Stowarzyszenia oraz kilku książek i broszur o tematyce cukrzycowej.
W 1991 roku Stowarzyszenie zostało członkiem Międzynarodowej Organizacji Diabetologicznej IDF (International Diabetes Federation), którego siedziba mieści się w Brukseli.
Celami przyświecającymi Stowarzyszeniu są min:
– opieka i pomoc dla ludzi chorych na cukrzycę, reprezentowanie i ochrona interesów członków Stowarzyszenia wobec władz państwowych, terenowych i samorządowych organów administracji, pracowników, szkół, uczelni i innych organizacji,
– dbanie, o jakość leczenia cukrzycy poprzez właściwe wykreowanie systemu lecznictwa diabetologicznego, w którym opieka lekarska będzie spełniała najwyższe standardy światowe, a koszty utrzymania chorego nie będą prowadziły do jego degradacji materialnej,
– integracja środowiska chorych poprzez właściwe kształtowanie wzajemnych stosunków pomiędzy członkami Stowarzyszenia, opartych na zasadzie równości praw i obowiązków, wzajemnej pomocy, życzliwości oraz szacunku i koleżeństwie.
Tekst zapożyczony ze strony PSD Zarządu Głównego: http://diabetyk.org.pl/rys-historyczny/
Related Images:
